Tag Archives: เรียนโทในอังกฤษ

เมื่อฉันเป็นนักเรียนอังกฤษ 10%

สัปดาห์ที่ 6 กำลังจะผ่านพ้นไป สมมติว่ามันผ่านไปแล้วละกัน เย้~

คอร์สเรียนภาษาเสร็จสิ้น ทีนี้แหละ ความเป็นจริงกำลังจะมาเยือน

คงจะเรียนหนักขึ้น และเครียดขึ้นกว่าเดิมแน่นอน

จะไหวมั้ย.. แค่เรียนภาษา(ที่ไม่จำเป็นต้องผ่านก็ได้ เพราะ unconditional offer) ยังเครียดขนาดนี้

 

อยากเล่าหลายอย่าง

อย่างแรก อย่างที่บอกไปว่า คนที่นี่ข้ามถนนไม่รอไฟคนข้ามเขียว แต่จะดูรถแล้วข้ามเอง

วันก่อน ยืนรอไฟคนข้ามเขียว พร้อมกับคุณยายคนนึง ที่ยืนรออยู่พร้อมกระเป๋าลาก

คือคนแก่ที่นี่ ส่วนใหญ่จะลากกระเป๋าหมดเลย เพราะถือไม่ไหว เราว่ามันเป็นสิ่งที่เจ๋งมาก

นั่นแหละ สักพักนึงรถหมด แต่ไฟยังไม่เขียว เรา(และคนอื่นๆ) ก็มองซ้ายมองขวา รีบซอยเท้าฉับๆ เพื่อข้ามถนน แต่ในขณะเดียวกัน คุณยายยังไม่ข้าม

เราเข้าใจนะ ว่าเค้าแก่แล้ว เค้าเดินช้า เค้าข้ามแบบเรามันไม่ปลอดภัยแน่ๆ

ระหว่างที่เราเดินข้าม เราก็หันหลังกลับไปมองคุณยายเรื่อยๆ จนกระทั่งไฟคนข้ามเขียว คุณยายแกถึงข้ามมา คือเรื่องนี้มันก็ไม่ได้มีประเด็นอะไรนะ แต่ทำไมรู้สึกแย่ยังไงไม่รู้

ที่รู้สึกแย่อาจจะ 1) เราไม่เคารพกฎจราจร 2) กลัวการเป็นคนแก่ ที่ข้ามถนนลำบาก ต้องยืนมองหนุ่มสาวเค้าเดินเร็วกันไป เราเองก็ต้องเดินต้องอยู่แบบช้าๆ ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง T^T

คิดมากจริงๆ

เรื่องเล็กเรื่องน้อยเก็บกลับมาคิดแตกประเด็นมากมาย

เรื่องอยากเล่าเรื่องที่สอง

ข้าพเจ้าหาวัตถุดิบในการทำอาหารไทยได้ครบเลยยยย เย้~

วันนี้ได้ใบกุยช่ายมาทำผัดไทยด้วย คือทุกอย่าง perfect มาก

แต่มองข้ามราคาไปนะ T^T ใส่ทุกอย่างจัดเต็ม คือผัดไทยเราแพงมากอะ พูดเลย

คงต้องเพลาๆ อาหารไทย(ทำเองแบบครบเครื่อง) บ้างละ กินแต่ข้าวผัด/ผัดผัก/ไข่เจียว อะไรงี้ละกัน

มะเขือเปราะงี้ 4 ลูก 125 บาท

กุยช่าย 6 ต้น 100 บาท

คะน้ากำนึง 125 บาท

แพงจิจิง

ว่าแต่วันหลังเขียนบล็อคทำอาหารบ้างดีไหม 🙂

Padthai evolution

The development of Padthai

นี่คือ มาอยู่อังกฤษ 6 สัปดาห์ ทำผัดไทย 3 ครั้งถ้วน เพิ่งเริ่มทำประมาณสองอาทิตย์ที่แล้วเป็นครั้งแรก

รอบแรกไม่มีกุยช่าย ลืมใส่ไข่ ไม่มีกุ้งแห้ง ไม่ได้ใส่หอมแดง อ่อ แล้วก็ไม่ได้ล้างเส้น ทำให้กลิ่นแป้งตลบอบอวล

รอบสอง ใส่ต้นหอมแทนกุยช่าย(หาไม่ได้) เส้นเล็กนิ่มไม่เหนียว กินแล้วเหมือนผัดหมี่ในรสผัดไทย

รอบสาม เปลี่ยนยี่ห้อเส้น และซื้อไซส์กลางมา ได้ใบกุยช่ายด้วย เพอร์เฟ็คมาก

หมายเหตุ* ทั้งสามครั้งไม่ใส่เต้าหู้ เพราะไม่ชอบ และหาถั่วป่นไม่มี ขี้เกียจทำเอง

หมายเหตุ2* เคยทำผัดไทยตอนอยู่ไทย1ครั้ง แต่ครั้งนั้นป้าภาเตรียมของให้ทุกอย่าง ผัดเส้นให้เรียบร้อย สิ่งที่ทำก็แค่ ตื่นมาแล้วเอาทุกอย่างใส่กระทะผัดให้เข้ากัน จบ

หมายเหตุ3* วันนี้ทำต้มยำกุ้งน้ำข้นใส่กะทิ เป็นครั้งแรกในชีวิต ฮือออ อร่อย

 

เมื่อฉันเป็นนักเรียนอังกฤษ 5%

คาดการณ์ไว้ว่าจะอยู่อังกฤษประมาณ 60 สัปดาห์

ตอนนี้ผ่านไป 3 สัปดาห์ เท่ากับ 5%

เฮ้ยชีวิตมี progress นะเนี่ย… รู้สึกดีใจ

….

มีแต่คนบอกว่า เดี๋ยวอยู่ๆ ไปขี้คร้านจะไม่อยากกลับไทย

ก็อาจจะเป็นอย่างนั้นมั้ง

แต่กว่าจะทำใจปรับตัวปรับใจให้ยอมรับกับการอยู่อังกฤษได้อย่างสบายใจ คงใช้เวลามากกว่า 1 ปี

ขนาดย้ายมาอยู่กรุงเทพแรกๆ ยังไม่รู้สึกโอเคกับบ้านกับช่องเลย กว่าจะ settle down ได้

ใช้เวลากว่า 2 ปี ถึงจะรู้สึกว่า บ้านคือสถานที่ของเรา

….

สิ่งที่เรียนรู้เมื่ออยู่มา 3 สัปดาห์ คือ

1. คนอังกฤษข้ามถนนไม่รอสัญญาณไฟเขียว

2. คนลอนดอน stand on the right แต่คนทีลีดส์ไม่ใช่

3. [-] ลีดส์เป็นเมืองไม่น่าอยู่ และไม่มีอะไรสวยงาม

4. ใบกะเพราที่ลีดส์หาง่ายกว่าที่ลอนดอน 555555555555

….

เรากำลังมีความรู้สึกเป็นลบกับเมืองลีดส์มากมาย

อยากจะเขียนร่ายลงมาในนี้ แต่เราคิดว่า แค่ 3 สัปดาห์ เราคงอาจจะยังไม่รู้จักลีดส์ดีพอ

เราจะเขียนเรื่องความรู้สึกของเราต่อเมืองนี้ เมื่อเรารู้จักมันดีกว่านี้นะ

ชีวิตการเรียนตอนนี้ก็จัดว่าแย่นะ รู้สึกไม่ได้อะไรนอกจากความกดดันของการทำงานให้ทันเวลา

แต่เราไม่ได้เทคนิคการเขียน ไม่ได้เรียนรู้การวางโครงสร้าง ฯลฯ

เหมือนให้สอบเลย ทำงานส่งเลย เพื่อให้เรียนรู้

ถ้าตอนเรียนโท เป็นยังงั้นคงจะทำใจได้

แต่เรารู้สึกว่า เรามาเรียนพรี เพื่อให้ได้อะไรกลับไปเป็นความรู้บ้าง

ไม่ใช่ความรู้สึกกดดันตอนทำงาน ฉันไม่อยากได้

คือไอ้งานที่ให้มา ฉันทำตอนนี้ หรือทำเมื่อสามเดือนที่แล้ว ฉันก็ทำได้เท่านี้แหละ

ฉันไม่ได้เรียนรู้อะไรจากเธอเลย ฉันไม่รู้สึกว่าฉันถูกพัฒนา

คือบางทีก็คิดว่า เราคิดแบบเด็กไทยมากเกินไปปะวะ รอเค้ามาป้อนๆ

แต่คือ เราไม่ได้รอเค้ามาป้อนนะ คือเราอยากทำงานส่ง ได้ฟีดแบค ทำงาน ได้ฟีดแบค แบบนี้

ไม่ใช่ส่งครั้งเดียวจบ เฮ้ย คือมันไม่ใช่อะ ถามหน่อยฉันได้อะไร?

.

.

รู้สึกโง่น่ะ